|
ภาวนาดี อ่านหนังสือออก
พระราชสังวรญาณ (หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)
มีพระองค์หนึ่ง แกเกิดอยู่แถวชายแดนโน้น ต่อเขตเขมร โน่น ไม่ได้เรียนหนังสือ อ่านหนังสือไม่ออก พระท่านไปธุดงค์แถว ชายแดน ก็ไปได้คนๆ นี้มา เอามา แกอยากบวช ก็มาสอนให้ แกท่องคำขานนาค ตั้ง ๓ เดือนถึงจำได้ พอบวชเสร็จแล้ว แกก็ สนใจเรียนหนังสือ พระเณรอื่นๆ ที่เขาอ่านออกเขียนได้ เขาก็ไม่ สอน หลวงพ่อก็ไม่มีเวลาสอน สอนบ้าง ไม่สอนบ้าง ก็เลยบอกว่า
"เอาอย่างนี้ดีกว่า วันหนึ่งๆ พอเจ้าฉันจังหันเสร็จ เก็บ บริขารเสร็จเรียบร้อย ให้เดินจงกรม แล้วก็นั่งสมาธิ เมื่อยแล้ว ก็พักผ่อนพอสมควร ตื่นขึ้นมาก็เดินจงกรม แล้วก็นั่งสมาธิ"
แกทำอยู่ ๗ วัน ก็รู้สึกว่าแกทำอย่างขยันขันแข็งเหมือนกัน วันหนึ่ง หลวงพ่อเดินผ่านหน้ากุฏิแกไป แกจับหนังสือพิมพ์อ่าน หลวงพ่อก็ทักว่า
"เอ้อ! อ่านหนังสือพิมพ์ เอาหัวมันลงหรือเอาหัวขึ้นกันแน่"
แกวางหนังสือพิมพ์ แล้ววิ่งมากราบหลวงพ่อ
"ผมภาวนาตามที่หลวงพ่อสอน ผมอ่านหนังสือได้"
"ไหน ไปเอามาอ่านให้ฟังหน่อยซิ"
มาอ่าน แกก็อ่านได้ แต่มันก็เป็นไปตามสำเนียงภาษา พื้นบ้านของแก แกอ่านได้เข้าใจดี
ทีนี้อยู่มาภายหลังนี่ อาจารย์ที่เอาแกมาบวชนั่นน่ะ ก็เป็น อาจารย์ให้หวย พอลูกศิษย์ภาวนาอ่านหนังสือออก ก็บอกไปนั่ง เอาหวย หลวงพ่อบอกว่า อย่าไปทำเช่นนั้น เดี๋ยวมันจะเสื่อม ไปๆ มาๆ บอกหวยถูก ๒-๓ งวด พอหลังจากนั้นบอกไม่ถูกสักที หนังสือก็อ่านไม่ออก
|
